مقدمه همهی ما دوران تحصیل و مدرسهی خود را خوب به یاد داریم. کلاسهای پرجمعیّتی که هر نیمکت با زحمت سه دانشآموز را در خود جای میداد. زمانی که زنگ املا فرا میرسید، معلم میگفت: «بچّهها! نفرات وسط هر نیمکت بیرون بیایند و روی زمین بنشینند. بچًههایی هم که در نیمکت نشستهاند، کیفهایشان را روی نیمکت بگذارند. سرمیزیها سر میز. ته میزیها هم تهمیز» کوهی از کیف بر روی میزها قرار میگرفت تا مبادا دانش&zwnj ...