با توجه به کاربرد فراوان سازه های فضاکار در سالهای اخیر، بواسطه ی قابلیت های منحصر بفرد آن از جمله: قابلیت پوشش فضاهای وسیع با حداقل تکیه گاه در اطراف و یا بدون استفاده از تکیه گاه های میانی و یا با حداقل آن، به اشکال و فرم های متنوع، توزیع تنش در تمام جهات بدلیل رفتار سه بعدی و ازطرفی توجه روز افزون پژوهشگران و مهندسین مربوطه به کاربرد بهینه سازی در طراحی، بویژه در سازه ها، نیاز پژوهشی در این زمینه، بخصوص بهینه سازی سازه های فضاکار از اهمیت وافری برخوردار خواهد بود. منظور از بهینه سازی، بکارگیر ...